Vaak wordt me gevraagd wat de oorzaak van stotteren is. Helaas kan ik hier geen eenduidig antwoord op geven. Wanneer het de oorzaak van stotteren betreft, spreken we over een multifactorieel model waarbij de oorzaak niet in 1 moment of in 1 gegeven kan worden gevonden, maar door een samenloop van factoren (zie hieronder). Tot op heden wordt er verder onderzoek gedaan om meer duidelijkheid te verkrijgen rond de oorzaak/oorzaken van stotteren.
Factoren die van invloed kunnen zijn:
- Erfelijkheid/aanleg: Hoewel er voorlopig weinig gekend is over de genetische overerving van stotteren, blijkt dat stotteren vaak familiaal aanwezig is. We noemen dit een predisponerende factor. Het zorgt ervoor dat je geboren wordt met een hogere gevoeligheid om te gaan stotteren.
- Omgeving: De omgeving kan niet worden gezien als oorzaak van stotteren. Wanneer iemand reeds een hogere gevoeligheid heeft voor stotteren of reeds stottert, kunnen invloeden van de ontwikkelings- en omgevingsfactoren wel als uitlokkende (precipiterende) en versterkende factoren optreden.
- Leerstrategieën: Verschillende leerstrategieën kunnen optreden als in stand houdende (persisterende) factoren (bv. iemand stottert bij het zeggen van zijn naam, na enkele keren krijgt deze persoon het gevoel steeds te stotteren op dat moment, deze persoon krijgt schrik voor het zeggen van zijn/haar naam, door de stress/emoties neemt het stotteren toe, bevestiging van het idee dat hij/zij zal stotteren bij het zeggen van zijn/haar naam)
- Temperament: Emoties, maar ook drukte, stress en perfectionisme kunnen een invloed hebben op stotteren.
Guitar, B. (1998) Stuttering: an integrated approach to its nature and treatment, 2e ed. Baltimore: Lippincott Williams and Williams.
Huis voor Stotteren 